“ยกตัวอย่างเช่น การให้เด็กออกมาข้างนอกแล้วชวนเขาเชื่อมต่อกับสิ่งแวดล้อม ลมตอนนี้เป็นยังไง ลองหลับตาแล้วได้ยินเสียงอะไรบ้าง วิธีการนี้เหมือนเป็นชุดคำสั่ง (Prompt) ที่ทำให้เด็กกลับมาอยู่กับตอนนี้ โดยมีธรรมชาติเป็นเครื่องมือที่ดึงเขากลับมา หรือบางครั้งเวลาเราอยากเรียกสติ เราก็จะร้องเพลง เช่น ถ้าเธอได้ยินเอามือแตะหัว ถ้าเธอได้ยินเอามือแตะสะดือ แล้วก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ”

ถึงอย่างนั้น ครูเพลงก็บอกว่าวิธีที่จะกลับมาอยู่กับปัจจุบันของเด็กแต่ละวัยก็แตกต่างนั้น วิธีที่ชวนเด็กให้เชื่อมโยงกับสิ่งแวดล้อมอาจเหมาะกับเด็กกลุ่มหนึ่ง ในขณะที่เด็กอีกกลุ่มอาจต้องการวิธีที่ต่างกัน

“ถ้าเด็กเล็กๆ 2-3 ขวบ เลยจะยากหน่อย เราจะชวนเขาว่าโอเค หลับตานะ ก็จะยาก
แต่อาจจะให้เขามีเล่นดินเล่นหญ้า ให้เขารับรู้ของเขาเอง เท่านั้นก็พอแล้ว จริงๆ เด็กวัยนี้เขาอยู่กับปัจจุบันของเขาอยู่แล้ว เพราะเขาไม่ได้มีเรื่องอื่นที่ดึงความสนใจเขาไปเท่าไหร่ ในขณะที่เด็กโตขึ้นมาหน่อยจะชอบแวบไปคิดเรื่องอื่นบ้าง เราอาจจะชวนเขามานั่ง หลับตา ชวนเขาคิด แล้วให้เขาวาดรูปสิ่งที่คิดออกมา”

ทำไมการรู้เนื้อรู้ตัวถึงสำคัญกับเด็ก-เราสงสัย

“เราว่ามันสำคัญกับทุกคนนะ” เพลงตอบ “บางทีเรารับข้อมูลเยอะ มีสิ่งที่ทำให้ฟุ้งซ่านตลอด เราคิดว่าบางทีเราควรหาเวลากลับมาอยู่กับตัวเองบ้างให้มันเบาลง อย่างเราเองก็พยายามหาเวลาในการอยู่กับตัวเองทุกวัน ทำให้เป็นรูทีนและด้วยวิธีอะไรก็ได้ ถ้ามีเวลาน้อยจัดเราแค่หายใจให้รู้ตัวเฉยๆ บางทีก็ไปนั่งใต้ต้นมะขาม บางทีก็ไปเหยียบหญ้า หรือบางทีก็ Mindful Eating คือสัมผัสทุกรสชาติตอนเรากิน รวมๆ คือทำให้เซนส์ของร่างกายมันชัดขึ้น

กลับมาที่เด็ก เราคิดว่าถ้าเขามีทักษะรู้เนื้อรู้ตัวมาตั้งแต่เด็ก เราคิดว่าเขาน่าจะโตไปเป็นผู้ใหญ่ที่รับมือกับเรื่องต่างๆ ได้ รับมือกับความขัดแย้ง การเปลี่ยนแปลง ความเจ็บปวด และทุกอย่างที่มันยากในการรับมือ เพราะเขารู้ตัวว่าเขากำลังรู้สึกอะไรอยู่ และการรู้เนื้อรู้ตัวคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้เขาไปต่อ” 

เพลงออกปากว่า ในขณะที่เธอถ่ายทอดทักษะวิธีการกลับมาอยู่กับปัจจุบันให้เด็ก ตัวคุณครูเองก็ได้เรียนรู้อะไรบางอย่างจากการสอนเช่นกัน

“บางครั้งเรามองเด็กเล่นกับทรายนานๆ หรือทำงานศิลปะของเขาโดยไม่ต้องคิดอะไรมาก เราก็เรียนรู้จากเขาว่าบางทีการอยู่กับอะไรบางอย่างได้นานและลึก มันก็สบายใจดีนะ” ครูเพลงยิ้ม