มาถึงบรรทัดนี้หลายคนอาจคิดว่า ในเมื่อทำดี ก็ควรได้รับคำชมและสิ่งตอบแทน แล้ว Performative Kindness ไม่ดีอย่างไร?

คำตอบก็คือ การทำดีแล้วได้รับคำชม หรือสิ่งตอบแทนนั้นไม่ใช่เรื่องผิด เพราะการได้รับคำชมเป็นแรงเสริมทางบวกที่ทำให้ผู้คนอยากทำดีอย่างต่อเนื่อง แต่ปัญหาของ Performative Kindness ก็คือ คำชม ความสนใจ และสิ่งตอบแทน ซึ่งนั่นกลายเป็น ‘เป้าหมายหลัก’ ของการทำความดี ไม่ใช่ทำดี เพราะเป็นสิ่งที่ควรทำ เมื่อเป็นเช่นนี้ความบริสุทธิ์ใจของการทำดี จึงถูกลดคุณค่าให้การเป็นเพียงเครื่องมือการแสวงหาการยอมรับเท่านั้น  

สิ่งที่น่ากลัวของการ ‘ทำความดี’ ก็คือการยึดติดอยู่กับคำว่า ‘ดี’ โดยขาดสติรับรู้ถึงเจตนาและเป้าหมายต่างๆ ที่อยู่เบื้องหลังการทำความดีนั้น ครั้งต่อไปที่อยากช่วยเหลือใครสักคน อาจลองตั้งสติ อยู่กับปัจจุบัน และทบทวนตัวเองด้วยวิธีต่อไปนี้ 

1. ถามตัวเองก่อนลงมือทำ : ลองหยุดและถามตัวเองว่า “เราทำสิ่งนี้เพราะอะไร?” คำถามนี้ช่วยให้เราทบทวนเจตนาที่แท้จริง เช่น เราทำเพราะต้องการช่วยเหลือจริงๆ หรือเพราะอยากให้คนอื่นมองเห็น การรู้เท่าทันความรู้สึกของตัวเองช่วยลดโอกาสที่จะเผลอทำดีเพื่อสร้างภาพลักษณ์ได้

2. ไม่จำเป็นต้องเผยแพร่ทุกการกระทำ : ในยุคที่โซเชียลมีเดียเป็นส่วนสำคัญในชีวิต การไม่โพสต์สิ่งที่เราทำ โดยเฉพาะเรื่องดีๆ อาจทำให้เรารู้สึกคับข้องใจ ในทางกลับกัน หากโฟกัสที่การช่วยเหลือจริง ๆ เช่น การช่วยเหลือเพื่อนร่วมงานที่มีปัญหา หรืออาสาทำสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ในชุมชน ก็สร้างความสุขให้ทั้งผู้ให้และผู้รับได้ โดยไม่ต้องมียอดไลก์หรือคอมเมนต์ชื่นชมมายืนยัน

3. ตั้งใจฟังและอยู่กับปัจจุบัน : การทำดี บางครั้ง ไม่จำเป็นต้องมอบสิ่งของ แค่เปิดใจรับฟังผู้ที่มีปัญหาอย่างตั้งใจก็เป็น Mindful Kindness ได้ เพราะการฟังอย่างลึกซึ้งช่วยให้ผู้รับรู้สึกว่าตนมีคุณค่าและเป็นที่ยอมรับ

4. ลงมือทำสิ่งเล็กๆ ที่ส่งผลลัพธ์ยิ่งใหญ่ : Mindful Kindness ไม่จำเป็นต้องยิ่งใหญ่ แค่ช่วยยกของให้ผู้สูงอายุ หรือแบ่งปันขนมให้คนใกล้ตัว ก็สามารถสร้างความสุขและเติมเต็มให้จิตใจได้ การกระทำเล็ก ๆ แต่ทำด้วยความตั้งใจ มักส่งผลต่อผู้รับอย่างลึกซึ้ง

5. ฝึกอยู่กับลมหายใจ : เมื่อเราอยู่กับลมหายใจเข้า-ออก ทำให้เรามีสติมากขึ้นในทุกการกระทำ ไม่วิ่งตามเทรนด์ต่างๆ เพราะเรามีสติรู้ตัวว่า ทุกคนล้วนมีคุณค่าโดยไม่จำเป็นต้องได้รับการยืนยันจากยอดไลก์หรือคอมเมนต์ของใครๆ 

สุดท้ายแล้ว การทำความดี มีคุณค่าในตัวของมันเอง ไม่ว่าจะเล็กน้อยหรือไม่มีใครเห็นเลยก็ตาม แต่หากมาจากเจตนาที่จริงใจ สิ่งที่ผู้กระทำจะได้กลับมาย่อมเป็นความสงบและความสุขที่ไม่ต้องการคำยืนยันจากใครที่ไหน ในยุคที่ยอดไลก์ดูเหมือนจะนิยามคุณค่าของผู้คน เราต้องไม่ลืมว่าแท้จริงแล้ว ความดีไม่ได้วัดจากเสียงปรบมือ แต่วัดจากหัวใจที่เปี่ยมเมตตา

Mindful Kindness การทำดีอย่างมีสติ และซื่อสัตย์ต่อความตั้งใจ สิ่งเล็กๆ ที่มาจากหัวใจยิ่งใหญ่อันบริสุทธิ์ อาจเปลี่ยนโลกไม่ได้ในทันที แต่สามารถเปลี่ยนหัวใจของเราและคนใกล้ตัวให้อบอุ่นและเปี่ยมสุขขึ้นทีละนิดอย่างแน่นอน