จากคำกล่าวของ Lily Bernheimer นักวิจัยด้านจิตวิทยาสิ่งแวดล้อม ทั้งยังเป็นที่ปรึกษาด้านการออกแบบ และเขียนหนังสือ The Shaping of Us : How Everyday Spaces Structure Our Lives, Behaviour, and Well-Being เธอพบว่าเมื่อเด็กๆ ถูกขอให้วาดภาพ ‘บ้าน’ ขึ้นมา พวกเขามักจะวาดบ้านที่มีหลังคาแหลมสูงทรง 3 เหลี่ยม แม้ว่าพวกเขาจะอาศัยอยู่ในแฟลตก็ตาม ซึ่งเธอกล่าวว่า การที่เด็กวาดหลังคาแบบนั้น เปรียบเสมือนสัญลักษณ์ที่แสดงถึงความรู้สึกปลอดภัยกับบ้านลักษณะนั้น เป็นเหมือนสถานที่หลบภัยบางอย่างที่พวกเขาต้องการ โดยที่แต่ละคนก็คงมีสถานที่ที่รู้สึกปลอดภัยที่แตกต่างกันออกไป 

ดังนั้นการออกแบบบ้าน หรือการแต่งห้องที่สอดคล้องกับความรู้สึกปลอดภัยของผู้อยู่อาศัย จึงเกี่ยวข้องกันตามหลักจิตวิทยาโดยไม่ต้องสงสัย เหมือนที่ Maggie’s องค์กรมะเร็งที่ก่อตั้งโดยนักออกแบบ Landscape อย่าง Maggie Keswick-Jencks และ Charles Jencks ซึ่งสร้างศูนย์บริการในหลายพื้นที่รอบสหราชอาณาจักร ที่ให้ความรู้สึกไม่เหมือนกับไปโรงพยาบาล เพราะดูทันสมัย อบอุ่น และเหมือนผู้ป่วยมาพักผ่อนกันเสียมากกว่า เพราะจุดมุ่งหมายของพวกเขาคือ การออกแบบสภาพแวดล้อมให้ผู้มาเยือนรู้สึก ‘มีความหวัง’ ไม่ใช่สร้างความหดหู่ อย่างที่ไทยเอง ก็ให้นึกถึง โรงพยาบาลราชพฤกษ์ ที่จังหวัดขอนแก่น ซึ่งสร้างสภาพแวดล้อมให้เหมือนบ้านสวนเพื่อให้ธรรมชาติบำบัดผู้ป่วย และตั้งตัวเป็น ‘โรงพยาบาลที่มีสภาพแวดล้อมเพื่อการเยียวยา’ (Healing Environment Hospital) โดยเฉพาะ

ขั้นต้นแล้ว เราจึงต้องหาสไตล์ที่ใช่ และเราคิดว่าสบายใจต่อกาย และใจมากที่สุด ในการแต่งห้อง หรือออกแบบบ้านเสียก่อน เพราะนั่นอาจมีผลต่ออารมณ์ความรู้สึกของเราโดยตรง แต่ไม่ว่าคุณจะชอบห้องแนวมินิมอล แนววินเทจ แนวน่ารักๆ แนวธรรมชาติ แนวโมเดิร์น แนวคอนเทมโพรารี่ หรือแนวอะไรก็แล้วแต่ สิ่งสำคัญอยู่ที่ว่า ห้องนั้นไม่ควรจะ ‘รก’ ตามที่ Michal Matlon นักจิตวิทยาด้านสถาปัตยกรรม ขยายความว่า หากห้องของเราอีเหละเขะขะ หรือมองดูแล้วไม่โฟลวเอาเสียเลย มันก็มีส่วนสร้างความรู้สึกวุ่นวายใจ และเพิ่มความวิตกกังวลได้ เพราะ

“แม้ว่าคนจะไม่ค่อยรู้ตัวหรอกว่าความรู้สึกเหล่านั้นมันออกมาจากสิ่งแวดล้อมที่พวกเขาอยู่ แต่ความรู้สึกเหล่านั้นมันสามารถกำหนดอารมณ์และฟังก์ชั่นของเราได้ตลอดทั้งวันเลยล่ะ”