สำหรับคนต่างจังหวัดที่เพิ่งเริ่มต้นชีวิตการทำงาน พอเรียนจบก็อยากทำงานหาเงิน แต่กลับบ้านเกิดไปก็รู้สึกว่าไม่มีอะไรให้ทำ สถานที่เที่ยวจำเจ การเดินทางไม่สะดวก สุดท้ายก็ต้องตัดสินใจเข้ากรุงเทพฯ เพื่อตามหาโอกาสที่จะประสบความสำเร็จ

ส่วนจะเป็นไปตามเป้าหมายหรือไม่นั้น ก็ขึ้นอยู่กับความสามารถในการปรับตัวและความมุ่งมั่นของแต่ละคน ความเหนื่อยล้าที่เกิดขึ้นระหว่างทางของการแสวงหาความสำเร็จนั้น ก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้หลายคนต้องหาพื้นที่พักพิงทางใจ คล้ายกับเรื่องราวของชายหนุ่มคนหนึ่งจากหนังสือ ‘ร้านชำอิงอิง ที่พักพิงสำหรับผู้อ่อนล้า’ ที่เขียนโดย จางเจียเจีย และแปลโดย ภาวิตา ทองเจริญ

หนังสือบอกเล่าชีวิตของ หลิวสือซาน ชายหนุ่มที่เติบโตในร้านขายของชำ ณ เมืองอวิ๋นเปียน โดยอาศัยอยู่กับยายเพียง 2 คน เขามีความมุ่งมั่นว่าต้องเรียนเก่ง เข้ามหาวิทยาลัยชั้นนำ มีงานที่มั่นคง และมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ

เมื่อเข้าสู่วัยทำงาน เขาย้ายจากชนบทเข้าสู่เมืองหลวงเพื่อค้นหาความสำเร็จ ตามวิถีของคนหนุ่มสาวยุคนี้ ด้วยการประกอบอาชีพคนขายประกัน แน่นอนว่า หนทางความสำเร็จไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป เขาล้มเหลวไปเสียทุกอย่าง ทั้งเรื่องการเรียน การงาน และความรัก 

ทว่า ในค่ำคืนที่สิ้นหวังในชีวิต ชายหนุ่มผู้นี้ดื่มจนเมาเละ และตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองได้กลับมาที่บ้านเกิดอีกครั้ง ได้กลับมาช่วยคุณยาย (หวังอิงอิง) ดูแลร้านชำเล็กๆ ทำให้เขาได้เจอเรื่องราวต่างๆ ได้ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองเล็กๆ ท่ามกลางผู้เฒ่าผู้แก่ที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านนี้ เพื่อนสมัยเด็กที่ห่างเหินกันไปนาน พร้อมทำภารกิจขายประกันให้ได้ ด้วยความช่วยเหลือจากคนใกล้ตัวทำให้เขาเริ่มเห็นแสงสว่างปลายอุโมงค์ และความท้าทายครั้งสำคัญในชีวิต รวมถึงการจากลาที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้