ภาวะซึมเศร้าตามฤดูกาล เป็นภาวะทางอารมณ์ชนิดหนึ่งที่เกิดได้ในช่วงที่อากาศเปลี่ยนของแต่ละปี ถึงแม้ว่าส่วนใหญ่จะเกิดขึ้นในฤดูหนาวที่กลางคืนมีเวลายาวนานมากกว่ากลางวัน 

แต่ในขณะเดียวกันในฤดูฝนเองก็ได้รับผลกระทบจากภาวะเหล่านี้ไม่ต่างกัน ด้วยแสงแดดที่น้อยลงไปเพราะมีเมฆสีเทาๆ มาแทนที่ เหล่านี้เองจึงส่งผลให้เราขาดการได้รับแสงแดด ซึ่งมีความเชื่อมโยงกับทั้งฮอร์โมนเซโรโทนินที่ทำหน้าที่ควบคุมอารมณ์ และฮอร์โมนเมลาโทนินที่ส่งผลโดยตรงต่อการนอนหลับ ซึ่งทั้งสามสิ่งนี้มีความเชื่อมโยงกันอย่างแทบแยกไม่ขาดเลยทีเดียว นั่นจึงเป็นสาเหตุให้เรารู้สึกหดหู่มากกว่าปกติ เมื่อต้องใช้ชีวิตในวันที่ฝนโปรย

นอกเหนือจากการขาดแสงแดดดังที่กล่าวไปข้างต้นแล้ว เมื่อ ‘ฝนตก’ ในเมืองที่การจราจรติดขัดเช่นนี้ เราย่อมรู้กันดีว่าพื้นที่บนท้องถนนจะยิ่งติดแน่นขนัดเป็นทวีคูณ และถึงแม้เราจะหนีไปขึ้นรถไฟฟ้าสาธารณะก็ตาม นั่นไม่ได้ทำให้ได้กลับบ้านเร็วขึ้น เพราะในแทบทุกวันคนก็แทบจะล้นออกมานอกสถานี

ทุกสิ่งอย่างประกอบกัน จนอาจทำให้วันเหล่านั้นกลายเป็นวันที่แย่ ซึ่งถึงแม้เราจะแก้ไขอะไรกับสภาพอากาศที่พร้อมแปรเปลี่ยนอยู่ตลอดเวลาไม่ได้ แต่การดูแลจิตใจก็ยังคงเป็นสิ่งสำคัญ เพื่อไม่ให้ทุกวันที่ฝนตกกลายเป็นวันที่แย่และชวนรู้สึกหมองหม่น

ความรู้สึกเศร้า สิ้นหวัง และว่างเปล่า
ความเหนื่อยล้าหรือรู้สึกราวกับขาดพลังงาน
ความรู้สึกผิดหรือคิดว่าคุณค่าในตนเองลดลง
สภาวะที่นอนไม่ค่อยจะหลับ ความอยากอาหารที่ลดลง
การเปลี่ยนแปลงของการนอนหลับและความอยากอาหาร

ล้วนเป็นอาการที่อาจพบเจอ เมื่อจิตใจเราถูกกระทบด้วยภาวะซึมเศร้า

แล้วเราจะ ‘ตั้งรับ’ กับความรู้สึกหรืออาการที่กล่าวไปข้างต้นด้วยวิธีใดได้บ้าง?