ความยืดหยุ่น (Resilience) มักเป็นคำที่เราได้ยินกันอยู่บ่อยครั้ง แต่อาจด้วยความที่ดูนามธรรม เลยทำให้เราคิดภาพตามไม่ค่อยออกว่าตกลงแล้ว ‘ความยืดหยุ่น’ ที่ว่ามีหน้าตาเป็นอย่างไร และต้อง ‘ยืดหยุ่น’ แค่ไหนจึงจะเรียกว่ายืดหยุ่นจริงๆ

สำหรับสมาคมจิตวิทยาอเมริกัน (American Psychological Association : APA) ได้ให้คำนิยามกับคำนี้เอาไว้ว่าหมายถึงกระบวนการและผลลัพธ์ของการปรับตัวให้เข้ากับอะไรก็ตามที่เข้ามาปะทะกับชีวิต ไม่ว่าจะมีความยากลำบากหรือท้าทายมากเพียงใดก็สามารถผ่านไปได้อย่างดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งในทางจิตใจ อารมณ์ พฤติกรรม และการปรับตัวเข้ากับความต้องการภายนอกและภายใน

หรืออาจกล่าวอย่างเข้าใจโดยง่าย คือ ความสามารถในการรับมือเมื่อพบเจอกับปัญหาและอุปสรรคต่างๆ ในชีวิต เช่น ปัญหาเกี่ยวกับเรื่องการงาน การเงิน สุขภาพหรือโรคภัยไข้เจ็บ ปัญหาครอบครัว หรือกระทั่งการสูญเสียบุคคลหรือสิ่งที่มีค่าไปจากชีวิต ซึ่งแน่นอนว่าทั้งหมดทั้งมวลที่กล่าวมาข้างต้นนั้นย่อมเป็นเรื่องใหญ่ในชีวิต และปฏิเสธแทบไม่ได้ว่าเมื่อสิ่งเหล่านี้มาปะทะกับชีวิตเรานั้น ความสูญเสียที่ว่าเมื่อมากระทบกับเรามักจะรู้สึกสั่นคลอนจนกระทั่งทำให้เสียศูนย์ และจมอยู่กับความเศร้าเสียใจหลังเจอกับปัญหาที่ในหลายครั้งก็ยังไร้ซึ่งทางออก

แต่อย่างไรก็ตาม แม้ว่าทุกปัญหาจะมีทางเข้า (ทั้งที่เรารู้ตัวและไม่รู้ตัวเลยก็ตามให้ตายเถอะ) แต่บุคคลที่มีความยืดหยุ่นทางจิตใจมักจะไม่ปล่อยให้ตัวเราอยู่กับอะไรๆ ที่ไม่ดีต่อใจนานๆ

ราวกับหัวใจที่ไม่ใช่กระดาษที่ถูกฉีก
ไม่ใช่แก้วที่แตกดังเพล้งแล้วพังทลาย
แต่เป็นหัวใจที่ยืดหยุ่นได้ไปตามสถานการณ์ที่เปลี่ยนไป 
เป็นความอ่อนโยนที่ไม่โอนอ่อนต่ออุปสรรคและปัญหาแม้ว่าจะมีอะไรๆ มากระทบ

วันนี้เราจึงอยากช่วยทุกคนมารู้จักรูปแบบของ ‘ความยืดหยุ่นทางจิตใจ’ ว่ามีลักษณะอย่างไร และจะทำอย่างไรให้เราสามารถมีจิตใจที่ยืดหยุ่นหากแต่ยืนหยัดในการรับมือกับปัญหาที่เข้ามาปะทะในชีวิตได้บ้าง